„До кога ќе се одложува правдата, до кога ќе се одложува вистината и до кога ќе се одложуваат нашите животи?!“ прашаа денеска родителите на загинатите деца од кочанската трагедија, незадоволни од одложувањето на второто судско рочиште за случајот „Пулс“.
Маршот за ангелите започна од Паркот на револуцијата во Кочани со порака дека се чекори „со љубов, со болка и со достоинство – во име на оние кои повеќе не можат да чекорат“. Организаторите нагласија, овој марш не е протест, туку мирен, достоинствен збор против неправдата и потсетување дека зад секој судски предмет стојат човечки животи, семејства и болка што не избледува. Родителите јавно порачаа дека нема да замолчат и дека ќе продолжат да бараат правично судење за трагедијата во дискотеката „Пулс“, во која загинаа 63 млади луѓе.
„Второто одложено рочиште не беше само административно одложување. Тоа беше уште еден удар врз 63 семејства. Уште една пауза што ја продлабочува нашата болка. Уште една пречка на патот кон правдата. Но и уште еден доказ дека: НИЕ НЕМА ДА СЕ ПРЕДАДЕМЕ! НИЕ НЕМА ДА СЕ ПОВЛЕЧЕМЕ! НИЕ НЕМА ДА ЗАМОЧИМЕ! И на крај, сакаме јасно да кажеме: го чекаме обвинителниот акт за полицајците. Го чекаме одговорот на прашањето: Кој и зошто не реагираше навреме? Кој не ја заврши службената должност? Зошто, според изјавите што ги слушаме, било одбиено да се помогне кога можело да се спасат животи?”
Во вторникот во судницата во затворот Идризово беше одржано второто рочиште за случајот „Пулс“. Но наместо исчекуваниот напредок, расправата повторно беше одложена, оти адвокатите не го добиле новото обвинение. Родителите велат дека ова е уште едно понижување, уште едно неиздржливо продолжување на болката. Дополнителен револт предизвика и моментот кога, по рочиштето, на паркингот на судот биле оставени лице-в-лице со обвинетите и нивните адвокати. Тие потсетуваат дека знаат што е право на одбрана, но очекувале барем минимална човечност од кочанските адвокати што ги застапуваат обвинетите.
„По одложувањето, изгледавме од судот со стегнати души. И токму тогаш видовме уште една неправда. На истиот паркинг, без никаква организација, без кордон, без минимум човечка чувствителност, нас – родителите на загинатите деца – нѐ ставија рамо до рамо со обвинетите. Паркирани едни до други. Лице в лице. Како да сме еднакви страни во нечиј административен записник, а не родители што ги изгубиле своите деца. За нас тоа не беше само „логистичка грешка“. Тоа беше уште едно понижување.”
Организаторите н маршот додаваат дека борбата е поголема од еден судски процес. Тоа е повик до државата да покаже совест, до институциите да не газат врз болката на родителите и до целото општество да не молчи пред системските пропусти. Родителите велат дека ќе чекорат, ќе зборуваат и ќе се борат во името на 63-те млади животи што никогаш нема да се вратат дома.