Да, добро читате, уште во кампањата според реториката на Али Ахмети, Христијан Мицкоски и Гордана Сиљаноска-Давкова се наговестуваше дека 2001 година не е завршена.
Да се потсетиме, за сите што заборавиле, а и не биле родени: конфликтот во 2001 година започна со УЧК предводена од страна на Али Ахмети, прво започна како борба за територии, па еволуираше под притисок на западот во борба за човекови права.
Предлог за завршување на тој спор по линијата Групчин-Подмоље, како што ја замислуваше поделбата на Македонија, Доста Димовска, тогашен потпретседател на ВМРО-ДПМНЕ и министер на МВР даде тогашниот премиер на Република Македонија. Љубчо Георгиевски, поткрепен со предлог академикот Ефремов од МАНУ.
Тој предлог предвидуваше поделба на Македонија и размена територии и на население помеѓу Македонија и Албанија. Сепак позадината во тоа време беше источниот дел на Македонија да припадне на Бугарија, нели чекаше бугарска војска на граница?!?!
Нејсе, на сето тоа се спротиставија западните сили, и конфликтот заврши со потпишување на Рамковниот договор кој стана составен дел на Уставот на тогашна Република Македонија. Другото е историја, нова територијална поделба на општините со помош на геринадеринг некои македонски градови станаа предоминантно албански, промена името со Преспанскиот договор, Тирански платформи, итн, итн и во 2024 година дојдовме до нова политичка криза во најава, да се надеваме на мирна разврска, а среќа што сме членка на НАТО.
Само да потсетам идејата за поделба на Македонија директно е инспирирано од сецесијата на Косово од Србија, помогнато од меѓународната заедница. Додека настаните во Украина од 2014 година, па до ден денес потврдија дека примерот на Косово е преземен како за решавање за прекројување на неменливоста на границите усвоена како принцип на ОН после Втората светска војна.
ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ меѓусебно си ги „полнеа“ кутиите секој ден на кампањата, што финализираше со вербални препукувања помеѓу Али и Христијан за „јадење бисквити, гурабии, преседнување на млеко и слично за да Ахмети на централниот плоштад во Скопје ја финализира кампањата со извикување „УЧК,УЧК“!!!
И тоа за чудо на сите, а после 22 години практикување на власт при што Албанците добија секакви отстапки што особено одеа на штета и на СДСМ и на Стево Пендаровски, кои истите, ДУИ, кој бојкотираа во вториот круг.
Кампањата остави многу чуденки, но полека почна да се крева маглата од нациналистичката реторика на повеќето чинители (партии) и од македонскиот и сите од албанскиот блок.
Изјавата дадена, вечерта по пристигнување на резултатите од изборите, од Али Ахмети дека ако не влезе ДУИ во Влада ќе влезат во Европа, полека се разјаснува.
Кон таа изјава ќе ја припои постапката намерното изоставање на „Северна“ на денот на инаугурацијата на новата претседателка на Република Северна Македонија, Гордана Силјановска Давкова која што веднаш ги заостри односите со нашиот јужен сосед, Грција. Колку и да се надевавме дека тоа е можеби лапсус на професорката, нејзиниот преседан се потврди и од страна на ВМРО-ДПМНЕ и нејзиниот претседател Христијан Мицкоски, кој што најави дека преседанот ќе биде најавен како пракса во толкувањето на Преспанскиот договор. Нормално дека на таквите провокации зовреа националистите во Грција, а тоа беше и на намерата на Мицкоски. Се јави меѓународната заедница, нашите НАТО сојузници, но гледаме никој не ги есапи. Чудно молчат Американците?!
Најавата на Али Ахмети за влез во Европа со сигурност може да се толкува дека ќе има обид во албанскиот дел на Македонија преку основање на т.н. Заедници на албански општини, повторно по примерот од Кососво, да се тргне во процесот на формална поделба на Македонија, а заострувањето на односите со Грција да не турне силно отворените режимски во прегратки на Вучиќ, полн со „љубов“ за Македонија и Македонците. Каде што е Вучиќ, таму е и Орбан, но и Кинезите, а богами и Русите.
Сето тоа секако има плодна почва да се случува кога македонскиот народ се чувствува комплетно понижен и незадоволен од Рамковниот, Преспанскиот, обезвреднет во сопствената држава, така и надвор, а ја сака државата и гордоста назад.
Тоа е цехот за сите можни отстапки од промената на знамето, па навака што ги направија нашите политички елити, но со цел за евроинтеграции и подобра иднина, која што Европа не ја испорача.
Сето наведено создава идеални услови Мицкоски и Ахмети да го завршат проектот од 2001 година, но овојпат во корист на Србија и Албанија за поделба на Македонија, секако со помош на Силјановска-Давкова која што онака во 1990 година сметаше дека Југославија нема да се распадне, а проектот за независна Македонија е безумие.
Нели Србија треба да добие компензација за Косово, а Македонија и припаѓа со Букурешкиот договор од 1913 година?!