Новиот аргентински претседател Хавиер Милеи е на функцијата веќе три месеци. Тој ја разбранува јужноамериканската земја, но рекордот од неговите први сто дена на власт не е особено добар.
Сиромаштијата се зголемува, инфлацијата паѓа: првите сто дена од новиот аргентински претседател Хавиер Милеи даваат причина за надеж, но во исто време и за загриженост. Т.н Социјалната опсерваторија на Католичкиот универзитет (УЦА) во Буенос Аирес регистрираше зголемување на сиромаштијата.
Бројот на сиромашните, кој и онака беше висок и изнесуваше околу 45 отсто, се зголеми на 57 отсто. УНИЦЕФ, организацијата за детска помош на ОН, очекува зголемување на сиромаштијата кај децата и младите од 62 на 70 отсто. Ова е сигурно најголемиот проблем на новата слободарско-конзервативна влада. Зголемувањето на социјалните тензии отвора можности за критика.
За разлика од нив, забележливи се првите успеси на финансиската политика на Милеи. Инфлацијата се намали од околу 25 отсто во декември, прво на околу 20 отсто во јануари, а потоа на 13,2 отсто во февруари.
Порталот на аргентинскиот неделник Perfil неодамна прогнозираше пад на инфлацијата до јули на околу седум отсто.
„Силно забавување“ на инфлацијата „е резултат на работата на националната влада за спроведување на строга дисциплина на државниот буџет“, коментира Милеи. Но, инфлацијата од 13,2 отсто е тешко да се поднесе за населението.
„Најважниот успех е падот на инфлацијата што ги надминува претходните очекувања“, вели за ДВ економскиот консултант Карл Мозес од Буенос Аирес.
„И покрај тешката рецесија, стапките на аргентинските акции и обврзници силно се зголемија. Тоа го одразува расположението на населението кое е подобро отколку што би се очекувало со оглед на сè уште драматично лошата економска и социјална ситуација“.
Милеи досега не успеа да ги иницира своите амбициозни економски реформи. Реформските проекти се во мирување, делумно поради горчливите порази во Конгресот – каде партијата Ла Либердад Аванза на Милеи – нема мнозинство, како и во Сенатот, вели Мојсес:
„Засега, вистински реформи кои ќе овозможат трајно подобрување на состојбите недостасуваат. Краткорочното салдо на државните финансии, на кои Владата е толку горда, досега почиваше на реално намалување на вредноста на пензиите и платите, како и на други привремени мерки. Тоа не може да биде одржливо на долг рок“.