Нивната работа не е само да возат и да ги вклучуваат светлата и звуците, да ги користат машините за кислород и да му помагаат на тимот во лекувањето на повредите. Затоа не може секој да биде возач на брза помош.
Сандро Полексиќ, возач на брза помош, наишол на многу ситуации во повеќе од 10 години работа, но секогаш ќе ги памети 3 и 4 мај и шокантните сцени што ги затекна по масовните пукотници во Белград и околината на Младеновац, во Дубона и Мали Орашје, пренесува српски „Блиц“.
-Најтешкото нешто што се случи беше трагедијата во ОУ „Владислав Рибникар“. Со колешката бевме блиску, па отидовме да помогнеме. Мислам дека ваквите ситуации со младите се најтешки за секого – наведува Полексиќ и додава дека тие сцени никогаш нема да може да ги заборави.
Неговиот колега Дарко Михајловиќ вели дека истата смена што работела на 3 мај требало да работи и на 4 мај – ноќната смена.
– Истата смена беше испратена и во Дубона и Мало Орашје, моравме да замениме три од седумте екипи за таа вечер. Не издржаа да работат следната вечер, некои бараа слободен ден, некои земаа и боледување – објаснува Михајловиќ.
Медицинскиот тим во амбулантата го сочинуваат возач, лекар и техничар. Ако го видите само возачот на предното седиште, тоа значи дека пациентот е изложен на ризик, а друг дел од тимот е со него. Со вклучена ротација, ситуацијата е уште посериозна.
– Имаме професионален методолошки центар каде што нашите лекари и техничари не обучуваат возачи заедно со докторот и техничарот кој е на терен. Ова се прави редовно и тоа се тренинзи кои се одржуваат еднаш или двапати месечно, објаснува Дарко Михајловиќ, возач на брза помош.
– Стресно е, но тоа е наша работа, работиме со луѓе кои се обучени и се таму долги години, што да правиме – објаснува Сандро Полексиќ кој вели дека имаат најмногу повици за викенди.