Aкадемик Катица Ќулавкова е добитничка на наградата „Браќа Миладиновци“ што се доделува од Струшките вечери на поезијата за најдобра поетска збирка помеѓу две фестивалски изданија. Ќулавкова е добитничка на наградата за нејзината поетска збирка „Небото ми е дома“ (Духовна поезија) во издание на Струмичка православна епархија. Таа е добитничка по вторпат на ова највисоко признание, откако во 1989 година ја доби наградата „Браќа Миладиновци“ за стихозбирката „Жедби“.
Жири комисијата во состав: Ефтим Клетников (претседател), Весна Ацевска, Глигор Стојковски, Александра Јуруковска и Дарин Ангеловски (членови) после прочитот на сите 53 пристигнати книги направи заедничка селекција и во потесен круг од пет книги влегоа збирките „Грозје од кукавица“ од Славе Ѓорго Димоски (издание на ПНВ публикации); „Килибар и младост“ од Гордана Михаилова Бошнакоска (издание на Макавеј); „Додека спиеш“ од Биљана Стојановска (издание на Чудна Шума); „50 испеани приказни“ од Александар Русјаков (издание на ТРИ) и „Небото ми е дома“ (духовна поезија) од Катица Ќулавкова (издание на Струмичка православна епархија).
Од овие пет поетски збирки, жири- комисијата едногласно донесе одлука наградата „Браќа Миладиновци“ на Струшките вечери на поезијата за најдобра поетска книга меѓу две изданија на Фестивалот да ѝ биде доделена на книгата „Небото ми е дома“ на Ќулавкова.
Во образложението за одлуката се вели:
„…Најновата стихозбирка на Катица Ќулавкова ‘Небото ми е дома’ се протега во еден специфичен поетски ареал, од авторката определен како простор на духовна поезија, која е заснована на експресивна трансмисија на набожни чувства и мисли во стихови, користејќи притоа низа поетски средства како што се митските слики, симболите, реминисценциите, алегориите, метафорите и метонимиите, па и користење на одломки од најзначајни сакрални интертекстови, поезија која воедно се потпира и на ритамот, алитерации и асонанции и на други јазични игри и фигури кои го зајакнуваат нејзиниот севкупен естетски интензитет. Својот однос спрема духовната поезија Ќулавкова го манифестира во некои свои песни уште од нејзината прва поетска книга ‘Благовести’, но и во низа други нејзини стихозбирки. Но, овде, во ‘Небото ми е дома’, станува збор за свесно моделирана концептуална поетичка надградба, за ‘гледање со душата’, која е во дослух со оној вид поетски говор којшто има “изразен осет за сакралниот ерос’ и копнеж, за возљубеност, карактеристична само за човечкото битие…“