Зијада Вуковиќ Памуковиќ во четвртокот, како и секој ден во изминатите неколку години, наутро прво го проверила телефонот за да види дали Низама и пратил порака. Тоа беше нивниот ритуал кој не го пропуштија. Штом ќе се разбудеше, Низама и пишуваше на тетка и што ѝ паѓаше на ум. Во последно време не пишуваше, и праќаше слика од мало девојче кое и двајцата го обожаваа. Секое ново движење, глас, израз на лицето на нејзината деветмесечна ќерка Низама сакаше да го сподели со својата тетка. Двете беа многу блиски.
– Таа беше и мое дете. Јас бев нејзината втора мајка, а таа беше мојата ќерка што ја немам – вели Зијада, а потоа повторно гледа во нејзиниот телефон.
Би дала се за да може да ги избрише последните две недели од животот и да го врати времето назад за Низама, кој минатиот петок беше брутално убиена од нејзиниот невенчан сопруг Нермин Сулејмановиќ и кој крвавиот чин го сними во живо за социјалните мрежи. Притоа убил уште две лица, татко и син, ја ранил нивната сопруга, односно мајка им, а со два куршуми во ногата го застрелал синот на Зијада и Самир, Недим.
Сулејмановиќ ја киднапирал Низама и ја однел на егзекуцијата од куќата на нејзината тетка, каде што таа се криела од него.
Најбезбедно се чувствуваше со Зијада. Тоа е дополнителен удар во душата на Зијада, велат допроупатените.
Веста за монструмот кој киднапираше жената, ја претепа до непрепознатливост и ја усмрти со куршум во челото додека нивното дете лежеше на подот во крвта на мајката, додека снимаше и пренесуваше се во живо на Инстаграм, ја објавија сите најголемите медиумски куќи во светот. Досега Зијада даде две кратки изјави за медиумите, кои ги пренесоа во целиот регион, но немаше сили да зборува подлабоко за Низама. За хрватскиот „Јутарњи лист“ таа за првпат целосно си ја отвори душата.
Зијада Вуковиќ Памуковиќ и нејзиниот сопруг Самир во четвртокот во Градачац се сретнаа со новинарите на „Јутарњи лист“. Иако се договорија да се сретнат во нивниот дом, се најдоа на езерото Градачац, мирна локација речиси во центарот на градот и како да е со километри оддалечена од метежот и вревата на градот. Луѓето се уште доаѓаат да изразат сочувство. Жената која не ги извади црните очила од очите зрачи со страдање. Тој изгледа значително постар од фотографијата на Фејсбук која ја објавија медиумите.
Таа наполни десет години за една недела. Таа е жива, но се чувствува мртва. Гледа во езерото, солзи и се лизгаат по лицето под очилата.
– Неодамна Низама ми испрати порака:
„Јас, тетка, ќе дојдам по еден и ќе одиме на езерото“. Ќе прошетаме таму. Сè уште ја чекам таа порака повторно. Секогаш ми беше како ќерка, кога забремени, се врзувавме на посебен начин. Имаше тешка бременост, не и беше лесно. Сето тоа го поминав со неа. Беше особено блиска со нејзината сестра, но живее во Сребреник, па ми беше поблиску да бидам блиска со неа – вели Зијада.
Застана при спомнувањето на Сребреник. Нејзините мисли летаат, нејзините емоции наизменично се менуваат. Се сеќава на еден убав момент, а потоа нешто од тој убав момент не потсетува на најлошите моменти во животот.
– Да, Сребреник. Кога Нермин пред две недели го претепа Низам затоа што не сакал да служи храна, таа побегнала во станот на нејзиниот татко во Сребреник. Откако ја претепа, Нермин го зеде уплаканото бебе и го зеде со намера да го фрли. Низама го молеше да и го даде детето, дека ќе го нахрани и ќе го однесе, а потоа нека прави што сака со неа. Меѓутоа, телефонот му заѕвони и тој си замина. Го земала бебето, влегла во автомобилот и побегнала во Сребреник. Беше таму со сестра и, дојдовме да ја земеме следниот ден. Кога слушнавме дека ја бара и и се заканува, повика полиција. Им кажала сè и рекла дека се плаши да не дојдат во станот каде што биле таа и детето, но тие и рекле дека ако сака да пријави мора да дојде во станица. Некако излеговме зад зградата, се плашевме да не дојде Нермин и отидовме во полиција. Зијада останала во станот со детето, умрела од страв. И рекле од полицијата дека не можат ништо бидејќи не е од нивната општина – Самир го раскажал она што не му паднало на памет – дека жената треба да пријави криминалецот со дебело досие кој се заканува дека ќе ја убие, но полицијата не може да помогне затоа што не е од нивните општини.
Ова е првпат улогата на полицијата во Сребреник да се споменува во настаните што му претходеа на убиството.
Зијада и Самир велат дека им е тешко да сфатат што се случило. Две недели пред крвавото утро, Сулејмановиќ седнал со нив во дворот, тие пиеле кафе, а седум дена подоцна ја претепал Низама и во петокот на 11 август, на Зијада и држел пиштол на главата додека барал да му каже каде е Низама. Тој двапати пукал во ногата на нивниот син Недим.
– Не можам да верувам, навистина не можам, дека ова може да се случи. Таа ми рече дека имале несогласувања, но кој нема? Ние не се мешавме во неговите работи, ниту пак разговаравме за тоа со Низама. Таа ни беше како наше дете, тој и беше сопруг. И не е точно дека го пријавила досега, па ако ја тепаше немаше да остане со него. Полудел оти таа го пријавила, нели ќе полудеше уште повеќе ако го пријави? – тетката ги демантира пишувањата на медиумите дека ова не била прва жалба на Низама против нејзиниот сопруг.