Таткото на Вања од почетокот велеше дека таа е киднапирана, сведочеше мајката на убиеното девојчето

Зорица Ѓорчевска, мајката на убиената Вања Ѓорчевска денеска изјави дека не ги познава обвинетите за убиството на нејзината ќерка. На расправата за двојното убиство на малолетната Вања и велешанецот Панче Жежовски во Кривичен таа сведочеше за денот кога нејзината ќерка исчезнала и потрагата по неа.

На почетокот од сведочењето Ѓорчевска сподели дека станот од зградата во која е извршено грабнувањето на Вања бил нејзин, наследен од татко ѝ, но се договориле да го препише на нејзиниот поранешен сопруг.

– Конкретно не можам да одговорам од која причина, станот беше даден во негова сопственост, генералната идеја беше едниот стан да се префрли на негово име за ако нешто некому се случи децата да имаат нешто на нив, рече таа.

Одговарајќи на прашања за денот на исчезнувањето на Вања Ѓорчевска, таа образложи дека двете девојчиња излегуваат во 7:20, но тој ден помалата ќерка губела прв час.

-Вања околу 7:20 се подготви и излезе. Јас излегувам околу 15/10 за 8, одам пешки на работа. Во моментот кога излегов забележав дека стигнала порака од класната „Вања ни ја нема на прв час“. Пораката беше пуштена во 7:43, јас сум ја видела во 7:45. Веднаш ѝ свртев на неа, не беше достапна, и бидејќи на гугл мапс ја следев нејзината локација видов дека покажува на Партизанска кај Фитнес Хаус. Се јавив на Александар дека Вања ја нема, рече таа.

Веднаш потоа, како што дополни, се нашле со Александар и тргнале да ја бараат.

-По пат кога вртев беше недостапна. Кога го видов Александар само реков дека ќе се јавам во полиција. Во осум часот арамирав на 112 дека детето го нема. Со Александар се упативме на местото каде последен пат покажува дека била последен пат. Викав на местото Вања, Вања. Пребаравме една напуштена куќа. Дојдоа полицајците, направивме пријава, јавив дека нема да одам на работа, се јавив по роднините и потоа веќе започна потрагата, рече таа.

Прашана каков реагирале кога го известила Александар дека Вања ја нема, таа одговори дека не ѝ рекол ништо.

-Единствен муабет што правевме е кај да сврти, каде да оди, за да видиме локацијата каде последен пат била. Понатаму се вративме пред Соборен Храм на клупата, јас седнав со полицаецот давав податоци, почнав да се јавувам со колегите од работа да пробаат да го лоцираат телефонот, дојдоа и ако добро паметам јас отидов со едниот полицаец да проверам да не е дома, да не ѝ се слошило. Ако паметам добро Александар замина на лице место каде што бил последен пат, образложи таа.

Потоа отишла да ја земе помалата ќерка од училиште, а во меѓувреме, како што рече, добила информација дека Александар бил до Сарај, како што рече, ѝ рекол, „пуштив абер таму ако има нешто да јават, тргнав накај Арачиново и до Блаце, меѓутоа имаше многу гужва и се вратив“.

Мајката на Вања потоа сведочеше дека во наредните денови биле фокусирани на истрагата и на прегледување на снимките од камерите.

Таа рече дека од првиот момент Александар тврдел дека Вања е киднапирана

На прашањето зошто смета дека е киднапирана, тој викаше нема што друго да биде, рече таа.

Прашана дали таткото на Вања бил информиран дека Вања тој ден ќе оди сама на училиште, таа одговори дека таа не го известила.

-Од мене не, меѓутоа децата веројатно го известиле бидејќи се интересираше, а и помалата ќерка тврдеше дека таа му соопштила дека утре ќе почне од втор час, рече таа.

Во потрагата по Вања, како што рече во сведочењето, биле вклучени нејзините роднини, колеги и полицијата.

-Првиот ден се прегледуваа камерите, луѓето сами почнаа да нудат ако има камери дојдете видете. Родителите на другарите на Вања понудија помош. Децата печатеа флаери. Колегите мои, роднини мои, Сашко одеше со полицијата прегледуваше камери. На ниедна камера ја немаше. Анализиравме, одевме во полиција, ништо не беше јасно. Ги гледавме снимките на мојот компјутер. Јас тој ден бев окупирана со телефонските повици бидејќи на секои две минути ми ѕвонеа луѓе, дел само прашуваа што се случува, новинари контактираа. Беше хаотичен период каде што јас разговарав и со полицијата, рече.

Како што дополни, во прегледувањето на камерите им помагал и пријател на Александар.

-Сашко ги гледаше камерите и не знам дали дента или другиот ден се појави Гоце кој што дојде да му помогне на Сашко и заедно во мојата соба на компјутерот ги гледа камерите и од време на време ќе нѐ викнеа за совет што гледаш тука, рече таа.

Дополнувајќи дека не се знае со Гоце, но знае за кого станува збор.

-Не знам кој ден беше обезбедиле снимка на која што се гледа возило како стои сам човек посматра и после пет шест минути застанува возило со затемнети стакла, влегува во возилото и заминува. Теоријата беше дека ова е извидница, гледаат дали има некој додека го грабаат детето. Реакцијата моја и на моите роднини беше не е тоа ќерка на Кенеди, што имаме ние па од нас да бараат, рече таа.

Зборувајќи за нејзиното мислење за Александар, како што рече, „беше импулсивен и знаеја за тоа да му замерат, јас со него немав многу комуникација, разговаравме само за децата, јас не се мешав во неговите работи, ниту тој во моите“.

-Понекогаш знаеше да изреагира на начин кој што децата му замеруваа, меѓутоа се грижеше за нив физички, но знаеше да викне по нив и поради тоа знаеше да му замерат. Во поголемиот дел јас ги издржував децата, алиментација не барав, немаше потреба, меѓутоа кога нешто требаше да се купи, секогаш купуваше, сѐ додека oстана без работа, рече Ѓорчевска.

Прашана дали се случило нешто специфично додека трагале и каков бил Александар, таа одговори дека бил смирен и потиштен.

-Беше смирен, потиштен, повлечен, тажен, не беше избувлив, како што знаеше да биде, ако нешто се случеше да викне по мене знаеше, дека јас сум крива, рече таа.

Ѓорчевска посочи и дека знаеле да се скараат со Вања како тинејџерка,

-Вања од почетокот на второто полугодие бидејќи се скара со мене сакаше да отиде таму, живееше два месеци, меѓутоа не знам што се случило, се скараа. Последниот пат кога се скара плачеше ми рече дојди да ме земеш, ја земав, потоа не му збореше три месеци, но потоа лутината спласна, рече таа.

Во однос на прашањето дали Александар ѝ испратил некаква порака вечерта пред случајот, таа рече дека ѝ испратил, но не ја видела.

Сабајлето не ја проверив и после настана таа гужва и не се фокусирав на порака од вчера.

-Пораката беше принтскрин од чет со Вања каде што ѝ пишал како да се облече следниот ден, да се облече топло бидејќи утре ќе биде ладно. Меѓутоа и да сум ја видела не би се изненадила, бидејќи често знаеше да „соли памет“ како треба да се пушти детето на училиште, рече таа.

Ѓорѓевска кон крајот посочи дека за сѐ ги известувала надлежните органи, а Александар во тој период, како што рече, бил фокусиран на камерите.

– Во недела, на 3 декември ме повикаа во полициска станица околу два часот, со Александар дојдовме, потоа не одвоија, мене ме одвоија во друга просторија и ми кажаа дека е пронајдена мртва и ме однесоа да ја идентификувам, рече таа.

Во врска со продажбата на еден од становите, таа рече дека го продала за 83 илјади евра и со парите од тој стан затворила минуси на картички, купила нов автомобил, дел од парите ги орочила, а со дел реновирала.

Прашана дали знаела во чија сопственост е зградата во која живееле, одговори дека знаела од родителите и од фактот што на влезот од зградата имало табла.

На вкрстени прашања од бранителот на првообвинетиот Љупчо Палевски, адвокат Марјан Витановски, дали ѝ е познато дека сега првообвинетиот имал соработка со нејзиниот  татко во купопродажба на станови, таа одговори да.

Во однос на прашањето дали има сознанија за некакви недоразбирања, одговори дека доколку би ги имало, татко ѝ, како што рече, би се повлекол.

Прашана дали може да се посомнева дека можеби имало нешто меѓу првообвинетиот и нејзиниот сопруг, таа одговори дека нема сознанија.

-Немам никакви сознанија затоа што не пратам медиуми, живеам во четири ѕида обидувајќи се да го заштитам детето од вести и од шпекулации, рече таа.

Пред киднапирањето на Вања, таа издвои еден специфичен момент за кој дознала во текот на потрагата по Вања.

„Поспецифичен момент беше кога некој обезбедил снимка кај што кај МЦМ стои човек и набљудува, а после доаѓа возило со затемнети стакла и заминуваат. Теоријата беше дека набљудуваат дали и што се гледа пред да ја киднапираат Вања”, рече Ѓорчевска.

По сведочењето на мајката на убиеното девојче, застана да сведочи Ана Киркова, ќерка на киднапираниот и убиен Панче Жежовски.

„Тој се познавал со Велибор Манев. Пет минути од кај нас е со кола, 10 минути пешки до кај него. Ја знам куќата на Манев. Татко ми го ангажираше да ни работи градежништво дома“, сведочеше Киркова.

„Татко ми два дена не се јавуваше. Тој немаше долгови. Татко ми живееше скромно, од својата пензија. Тој имаше спор за некаквиз плочки со Велибор Манев, одамна беше, не се сеќавам“, продолжи таа со сведочењето.

Палевски ја праша дали и спомнал нешто за него.

„Не, татко ми не ми раскажуваше за неговите пријатели и јас не ве познавам”, му одговори Киркова.

Судијата допраша што му работел обвинетиот Велибор Манев на Панче и зошто настанал судскиот спор, на што ќерката кажа дека тој местел плочки, а за што точно го тужел Панче, не се сеќава оти било одамна.

Судењето заврши за денеска, продолжува в среда.

Првообвинет е Љупчо Палевски, а покрај таткото на убиената Вања, Александар Ѓорчевски, обвинети соизвршители за две свирепи убиства се и Влатко Кешишов и Боре Видевски и Велибор Манев.