Почина Михаил Ренџов, реномиран македонски поет, прозаист и преведувач

На 88-годишна возраст, денеска почина македонскиот поет, прозаист и преведувач Михаил Ренџов, објави неговиот син, музичарот Петар Ренџов.

Ренџов е роден на 25 август 1936 година во Штип. Завршил гимназија во родниот град, а Правен факултет на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје. Работел во Националната библиотека „Св. Климент Охридски“ во Скопје како советник по библиотекарство. Бил член на Македонскиот ПЕН центар и на Друштвото на писателите на Македонија, како и прв уредник на Блесок Поезија.

Автор е на книгите Иселеник на огинот (поезија, 1965), Ноќно растење на зборот (поезија, 1967), Каде од оваа страна (поезија, 1968), На работ од сонот (поезија, 1972), Страв (поезија, 1976), Полноќ (поезија, 1979), Нерези (поезија, 1982), Аутодафе (поезија, 1985), Феникс (поезија, сонети, 1987), Земја. Потоп (поезија, 1991), Сонување патување (книга за деца, 1991), Тој (лирска поема, 1993), Шпил 33 (поезија, 1994), Вечната бесконечната (поезија, 1996), Јас оксиморон (поезија, 1998), Ангела сонува (поезија за деца, 1998), Псалми (поезија, 2000), Апокалипса (драмска поема, 2002), Раскази за Захариј (раскази, 2004). Покрај повеќето препеви, автор е на препевот на Гилгамеш, асиро-вавилонски еп (3 изданија: 1994, 1997, 2000).

Добитник е на повеќе награди меѓу кои награда на СВП за необјавена песна (1964), „Ноемвриска награда на градот Штип“ за книгата „Иселеник на огнот“ (1965), „11 Октомври“ и „Браќа Миладиновци“ за книгата „Нерези“ (1982), „Григор Прличев“ за препевот на книгата „Тиранија на сонот“ од Каролина Илика, „Прличев ловоров венец“ за поемата „Тој“ (1993), “Grand prix international” за севкупно творештво, Романија (1997), „Златно перо“ за препевот на книгата „Мудрости и горчини“ од Дритеро Аголи (1998). „Ацо Шопов“ за книгата „Јас Оксиморон“ (1999), Македонска номинација за наградата „Балканика“ (2000), „Рациново признание“ за „Раскази за Захариј“ (2004).

Во продолжение можете да ја прочитате неговата „Се враќав дома“.
СЕ ВРАЌАВ ДОМА
Се враќав дома
По пат од раскопки и чакал
A пo мене се враќаа
Моите Ситни Нешта:
Камчето со кое некогаш ме удрија
Капката крв што ми потече од носот
Плодовите што ноќе ги крадев
Шумата во која
Птицата ми се сокри
(По некоја заборавена песна)
Гревовите што ги правев
Бранејќи се себе
Ангелот што го заборавив
Карајќи се со пријателите
И животот што го испуштив
Зјапнат во којзнае што
И којзнае каде.
Една ноќ
Сите мои Ситни Нешта
Беа дома
Сал мене ме немаше.
Сум се изгубил, велат
Зјапнат во којзнае што
И којзнае каде.