Отворање на изложбата „Простори на конјункција“ на Националната галерија во КИЦ – Софија

Во Културно информативниот центар на Македонија во Софија, денеска, ќе биде отворена изложбата на Националната галерија насловена „Простори на конјункција“, која се реализира во рамки на проектот на Националната галерија од областа на меѓународната соработка.

Како што информираат од Галеријата, на официјалното отворање ќе присуствуваат претставници од Националната галерија и директорот Али Синани, додека пред публиката свое обраќање ќе има директорот на Културниот информативен центар – Софија, Зоран Пејковски. Изложбата, додаваат, ќе биде поставена до крајот на вгуст 2025 година.

– Проектот „Простори на конјункција“ ја утврдува уметноста како динамичен простор во кој интимните, лични фрагменти се преплетуваат со колективните мемории и културни матрици како театар на тензија и симбиоза. Оваа изложба ги истражува кревката граница меѓу малите приказни од интимниот свет на индивидуата и големите наративи – широка, сложена мрежа на големите историски и културни наративи – концепт што произлегува од Жан-Франсоа Лиотар и неговата критика на „метанаративите“, стои во соопштението.

Додаваат дека низ графика, цртеж, фотографија, видео, објект, колаж, уметниците не само што раскажуваат приказни туку градат мултимедијални платформи во кои секој медиум станува посебен канал за конјункција. Различните техники, велат, не функционираат само како формални избори, туку како активни стратегии за премостување на личното и колективното.

– Во оваа изложба уметниците стануваат посредници меѓу фрагментите – личните фотосеќавања, гласови или празнини и нивното вкрстување со меморијата на јавниот простор. Славица Јанешлиева, со својата суптилна работа што комбинира графика, текст, цртеж и објекти, истражува како наративите се распарчуваат и се преобликуваат низ лични архиви. Ѓорѓе Јовановиќ, Александар Станковски и Иванчо Талевски ги користат цртежот и фотографијата за да материјализираат идеи за траење и распаѓање, додека Жанета Вангели и Верица Ковачевска внесуваат чувствителна поетика низ објект и фотографија (видео), при што секоја линија и трага го следи пулсот на сеќавањето. Марија Сотировска и Кристијан Јовановски ги ангажираат текстурираните повторувања (текст, трансформирано сеќавање) за да поттикнат визуелен дијалог за колективната меморија. Игор Сековски, пак, преку скулптурално концентрирана фрагментираност, отвора прашања за дехуманизацијата на колективот за индивидуални цели, се наведува во соопштението.