Една хрватска новинарска екипа разговарала со експерти и граѓани на Скопје и била единствената на која и било дозволено да влезе во училиштето на убиената Вања Ѓорчевска, пренесува Плусинфо.
Тоа беа хрватските репортери од Јутарњи лист, а нивниот извештај ви го пренесуваме овде во интегрирана верзија.
„Драга моја, многу ни е жал. Се надевам дека ќе ти биде подобро пред рајските порти. Засекогаш ќе останеш во нашите срца и нема да те заборавиме. Почивај во мир душо“, ова е само една од прошталните пораки што ја напишаа оние што ја познаваа 14-годишната Вања Ѓорчевска збогувајќи се со брутално убиената ученичка чија смрт ги потресе жителите на Скопје, но и ги премина границите на Македонија.
На училишната маса има букет од десет нежно розови рози и десет мали бели хризантеми. Пред влезот на училиштето има остатоци од изгорени свеќи. На фасадата спроти училиштето некој напишал графит „Те сакаме Вања“. На оградата на бел квадрат стои натписот „Почивај во мир Вања“.
„Во големото лоби е тивко, од блиската градинка се слуша само жуборот на децата. Влеговме тивко, без да ја нарушиме тишината. И ја објаснивме причината за нашето доаѓање на госпоѓата што ја најдовме и таа ни дозволи да го сликаме букетот цвеќе. Но, набргу во ходникот излезе директорот на училиштето“, раскажува новинарската екипа.
– Ова училиште нема никаква врска со она што се случи и ве молиме напуштете го училиштето. Избришете ги сите фотографии – им рекла авторитативно таа.
И додека фотографиите исчезнуваа од екранот на камерата, се обидовме да и објасниме дека дојдовме по препорака на градоначалникот на скопската општина Центар.
„Порано бев ученик во ова училиште, четири години бев директор, а претходно држев часови за ученици од прво до четврто одделение“, им рекла таа.
Новинарите успеале да поразговараат и со наставничката на Вања, која веднаш ја извести мајката за исчезнувањето.
„Тоа е само мој начин на работа. Едноставно, кога видов дека не е на час, се јавив да видам зошто ја нема“, накратко им рекла таа.
Нејзините очи биле полни со солзи.
„Ова училиште го посетуваат 863 ученици и е подарок од швајцарскиот народ за Македонија откако претходното училиште беше срушено на истото место во разорниот земјотрес на 12 јули 1963 година. Во знак на благодарност го носи името на Јохан Хајнрих. Песталоци, швајцарски педагог и образовен реформатор“, пишува „Јутарњи лист“.
Татко прашувал за камерите
„Сите ученици сѐ уште се под стрес и правиме се да им помогнеме“, им рекла директорката Атанасова на збогувањето. На крајот им подари монографија од училиштето и напомена дека направила исклучок со тоа што дозволила само нас да влеземе во училиштето по злосторството што ја потресе Македонија“, пишува во текстот на Јутарњи.
Во тој понеделник, на 27 ноември, Вања требаше да биде на прв час во осум часот. Кога заѕвонило училишното ѕвонче, таа веќе се борела за живот. Со врзани раце и нозе, со скршена вилица, била однесена на местото каде што била убиена во вреќа за спиење. Сè уште не е официјално објавено, но можно е дотогаш веќе да се задушила. Она што на целото злосторство му дава посебен печат е фактот што нејзиниот татко Александар сега е во притвор.
Тие го обвинуваат дека е тој што им ја дал на киднаперите клучните информации дека Вања сама ќе оди на училиште тоа утро, дека нејзината помала сестра, една година помладата, нема да биде со неа на пат кон училиште. Патот по кој одат до училиште, низ дел од центарот на Дебар маало, се минува пеш за десетина минути. Толку ни требаше да стигнеме од училиштето до петкатницата на Наум Наумовски Борче 87.
На третиот кат е станот во кој живеела со нејзината мајка Зорица Лазарова и нејзината сестра. Таткото Александар, велат, иако неговите родители се разделиле, често престојувал во станот на третиот кат.
– Тој ја обожаваше, се грижеше за девојчињата и не работеше до нивната десетгодишна возраст, па приказната дека им дал информации на киднаперите едноставно звучи неверојатно. Меѓутоа, денот откако исчезнала, наводно прашал дали камерите го фатиле автомобилот во кој била киднапирана – раскажуваат некои од станарите кои живеат во населбата.
Додека разговараме на платото во близина на влезот, забележале дека не можете да влезете без шифра или некој да ви ја отвори вратата бидејќи бравата е автоматска.
Во истата зграда стан имал и Љупчо Палевски Палчо, човекот кој сега е главен осомничен за убиството на Вања, но и за убиството на 74-годишниот фризер Панчо Жежовски од Велес. Тој ја изградил таа зграда, на земјиштето што при денационализацијата му било вратено на семејството на мајката на Вања.
Покрај Палевски и уште тројца киднапери, врската меѓу двете убиства што се случија со разлика од пет дена е „цитроенот“ на убиениот фризер, во чиј багажник Вања беше возена до селото Бразда, на околу половина час возење од Скопје, каде го погребале нејзиното тело, а го запалиле и автомобилот.
Приказни за сектата „Црна роза“
Истиот ден во 12 часот и 8 минути, Зорица Лазарова, мајката на Вања, на Фејсбук објави драматичен статус дека нејзината ќерка исчезнала. Таа апелираше до јавноста и напиша дека се сомнева дека е киднапирана бидејќи не се појавила на училиште.
Таа објаснила што носела девојката кога излегла од дома и на крајот оставила телефонски број за да можат веднаш да ја известат доколку некој ја препознае од фотографијата. За исчезнувањето била известена полицијата, а околу 11 часот исчезнувањето го пријавил и таткото.
Официјално киднаперите ја киднапирале Вања во влезот на зградата, ја внеле во автомобил и се оддалечиле. Сомнежите што ги слушнавме од соседите, таксистите и новинарите само се множат, а „modus operandi“ на киднаперите се коментира во рестораните и во кафулињата.
– Не живеам во Македонија, дојдов овде на неколку дена, како е можно 24 часа да има полицаец на раскрсницата преку патот, бидејќи на 28 ноември почнуваше дводневниот министерски состанок на ОБСЕ, а градот беше полн со полиција. Таксистите биле на станицата цела ноќ и никој ништо не видел“, се зачудила госпоѓата која излегла од зградата.
– Не, ништо не видовме! Работиме од 10 часот, а тоа беше околу 7:30 сабајле! – ни рекоа во продавницата за душеци веднаш до влезот. Од спротивната страна е стоматолошка ординација, а на вратата има налепница за 24-часовен видео надзор.
– Можеме да разговараме само ако сте пациент – ни вели госпоѓата на рецепција и ни дава знак да си одиме.
– Девојката исчезна во понеделникот. Полицијата дојде кај мене во средата и ме праша дали имам видео надзор. Но, тој ги опфаќа само влезот и касите. Не смее да се снима улица, таков е закон – сопственикот на продавницата за велосипеди и сервисот спроти влезот.
– Тоа не се чисти работни места. На улица има 15 камери и ништо не е снимено. Утрото кога ја киднапираа Вања, улицава беше полна со автомобили, едвај можеше да се помине. Тоа утро кога исчезна, известувањето беше испратен со радио преку диспечерскиот центар и прими околу стотина мои колеги бараат исчезнато девојче. И ништо. Зошто не се објавуваат снимките од камерата, кога сигурно ги има – прашува Даниел, таксист од Скопје.