Замрзнати цени – празни продавници.
Битката меѓу воените профитери и болшевичката влада започна.
Со бојкот за производство на поефтин леб. И темни инспекции во погоните.
Во услови на ултиматуми нема дијалог. За предизвикување вештачко пореметување на пазарот и снабдувањето постојат основи за кривична одговорност.
Без елементарен деловен морал пекарите заборавија дека нивните потрошувачи се и даночни обврзници.
Тие плаќаат за буџетот од кој лебарите добиваат субвенции по три основи
-Стимулации за производителите на житни култури,
-За амортизирање на енергетскиот удар,
-За поефтини кредити во модернизацијата на производството.
Поефтин леб нема, но затоа поскапите житни производи побрзо ќе се потрошат. Дали и ова е смислата на бојкотот?
Отсуството на контроли од владините ресори и институции некој ги злоупотреби. А зошто неколку месеци дремеле министерството, инспекциите во потрагата и казнувањето за злоупотребите со државните пари?
Може ли сега да очекуваме поплава од евтини леба преку увоз од соседството? Дали бојкотот на пекарите е притаен договор со власта да се користат државните резерви со жито? Кој може да си дозволи таков луксуз во овие крајно ризични безбедносни услови?
Ароганцијата и суетите се лични карактеристики. Кога тие доминираат во политиката и бизнисот наместо решенија се создава конфликтност во општеството.
Жив пример е и враќањето на приватните автобуски превозници во Скопје.Само поминаа пет месеци во кои граѓаните беа малтретирани .