Додека очајните Палестинци во затворениот Појас Газа се обидуваат да најдат засолниште од израелското бомбардирање што следеше по бруталниот напад на Хамас на 7 октомври, многумина се прашуваат зошто соседните Египет и Јордан не ги прифаќаат.
Двете земји, кои се граничат со Израел од спротивните страни и ги делат границите со Газа и окупираниот Западен Брег, одговорија со решително одбивање. Јордан веќе има големо палестинско население.
Во средата, египетскиот претседател Абдел Фатах ел Сиси ги даде најтешките забелешки досега. Тој рече дека сегашната војна не е само насочена кон борбата против Хамас, кој владее со Појасот Газа, „туку и обид да се принуди цивилното население да мигрира во Египет“. Тој предупреди дека тоа може да го наруши мирот во регионот, пренесе АП. Ден претходно нешто слично изјави и јорданскиот крал Абдула Втори.
– Нема бегалци во Јордан, нема бегалци во Египет – рече тој.
Нивното одбивање е вкоренето во стравот дека Израел сака да присили трајно протерување на Палестинците од нивните земји и да ги поништи нивните барања за државност. Ел Сиси, исто така, рече дека масовниот егзодус би ризикувал да ги доведе милитантите на египетскиот Синајски Полуостров, од каде што би можеле да извршат напади врз Израел, загрозувајќи го 40-годишниот мировен договор меѓу двете земји.
#VantageOnFirstpost: #Egypt in is talks to set up a humanitarian corridor and provide aid to #Gaza. But #Cairo doesn't want #Palestinian refugees. It has kept the Rafah border crossing closed for the last few days while Gazans make their way south. @palkisu tells you more. pic.twitter.com/ABUlqtH22H
— Firstpost (@firstpost) October 17, 2023
Во војната во 1948 година за создавање на Израел, 700.000 Палестинци беа протерани или избегаа од денешен Израел. Палестинците тој настан го нарекуваат „накба“, што е арапски збор за „катастрофа“. Во Шестдневната војна од 1967 година, кога Израел ги окупираше Западниот Брег и Појасот Газа, уште 300.000 Палестинци избегаа, главно во Јордан.
Сега бегалците и нивните потомци се речиси шест милиони. Повеќето живеат во кампови и заедници на Западниот Брег, Газа, Либан, Сирија и Јордан. Дијаспората се прошири уште повеќе – многу бегалци изградија живот во земјите од Заливот или на Запад.
Кога борбите престанаа во војната во 1948 година, Израел одби да им дозволи на бегалците да се вратат во своите домови. Оттогаш, Израел ги отфрли палестинските барања за враќање на бегалците како дел од мировниот договор, велејќи дека тоа би било закана за земјата со мнозинско еврејско население.
Египет стравува дека историјата ќе се повтори и дека големата палестинска бегалска популација од Газа ќе остане засекогаш. Ова е делумно затоа што не е јасно како ќе заврши тековниот конфликт.
Израел рече дека има намера да го уништи Хамас за крвавиот напад на неговите јужни градови, но не посочи што може да се случи следно или кој ќе ја води Газа. Ова ја поттикна загриженоста дека тие повторно ќе ја окупираат територијата за одреден временски период, поттикнувајќи понатамошни конфликти. Израелската војска соопшти дека на Палестинците кои ја следеле нивната наредба да ја напуштат северна Газа кон јужниот Појас ќе им биде дозволено да се вратат во своите домови на крајот на војната.
Ел Сиси рече дека борбите би можеле да траат со години доколку Израел тврди дека не ги уништил доволно милитантите. Тој предложи Израел да ги смести Палестинците во својата јужна пустина Негев, веднаш до Газа, додека не завршат неговите воени операции.
– Египќаните ќе излезат во милиони ако бидат повикани да го сторат тоа, тие се против какво било раселување на жителите на Газа на Синај – рече тој во средата.
Рикардо Фабијани, директор на проектот за Северна Африка на Меѓународната кризна група, рече дека „нејасноста на Израел во врска со неговите намери во Газа и евакуацијата на населението е само по себе проблематично“.
– Оваа конфузија поттикнува стравови во соседството – рече тој.